کسی می‌تواند فراموشش کند؟ هر چند می‌گویند دیگر باید برایش فاتحه خواند، اما آنهایی که خیلی وقت است با رایانه سر و کار دارند مگر می‌توانند به این سادگی‌ها خاطرات خوبشان را با او فراموش کنند؟
تا همین 10-12 سال پیش برای خودش برو و بیایی داشت. در بهترین بسته‌بندی‌ها و در رنگ‌های مختلف عرضه می‌شد. هر کسی می‌خواست دستش به کیبورد برود اول باید سر از کار فلاپی دیسک در می‌آورد. هر کسی می‌خواست اطلاعاتی جابه‌جا کند باید دست به دامن همین دیسکت‌ها می‌شد که حالا همه دارند فراموشش می‌کنند.
الان چه کسی می‌تواند باور کند که بهترین بازی‌ها و برنامه‌های آن زمان روی 10 یا 12 دیسکت به فروش می‌رفت؟ آن موقع 44/1 مگابایت حافظه برای خودش حرمت داشت. مثل الان نبود که یک سی دی تازه به دوران رسیده 700 مگابایت حافظه داشته باشد.
می‌گویند دیسکت هم مانند خیلی از محصولات دیگر در دنیای تکنولوژی خدا بیامرز شده است. مثل ماشین تحریر، نوارهای کاست، واکمن و....
